Σούπα με ρίζες

Υλικά:
διάφορες ρίζες
τζίντζερ
πράσο
σιναπόσπορο
αλάτι
μυρωδικά
λίγο βούτυρο και λάδι
knäckebröd (συνοδευτικό)

Ευρισκόμενος σε επαγγελματικό ταξίδι σε ένα Σουηδικό νησάκι στο μέσο της Βαλτικής δεν έχω άλλη επιλογή παρά να πειραματιστώ με νέα υλικά.. Όπως καταλαβαίνετε με την εξωτερική θερμοκρασία να αγγίζει τους -10 δεν φυτρώνουν και πολλά εδώ, οπότε σκέφτηκα να δοκιμάσω την τύχη μου με ρίζες. Αγόρασα λοιπόν από το σουπερμάρκετ ό,τι ρίζα μου κίνησε το ενδιαφέρον και μετά τις χοντρόκοψα (χωρίς να τις ξεφλουδίσω - οι φλούδες είναι θρεπτικές άλλωστε) τις τσιγάρισα όλες σε λίγο βούτυρο μαζί με τζίντζερ και λίγο πράσσο και πρόσθεσα μετά νερό και με ό,τι λίγα μυρωδικά και μπαχαρικά είχα εύκαιρα: λίγο θαλασινό αλάτι αρωματισμένο με τσίλι, ένα προκάτ μείγμα μυρωδικών σε σκόνη, ψιλοκομμένο φρέσκο θυμάρι και αρκετό σιναπόσπορο, ο οποίος αν κατάλαβαινω καλά θεωρείτε ντόπιο ντελικατέσεν. 5 λεπτά πριν κατεβάσω την κατσαρόλα από το μάτι πρόσθεσα και λίγο ελαιόλαδο (εντάξει δεν ήταν και ακριβώς ελαιόλαδο αλλά λέμε τώρα..).

Το πιάτο δεν είναι σε καμία περίπτωση εντυπωσιακό αλλά ανταμοίβει με την χαρά της ανακαλυψης νέων υλικών - προσωπικά τις περισσότερες από αυτές τις ρίζες δεν τις είχα ξαναδοκιμάσει. Η γεύση εξαρτάται από τι είδους ρίζες θα βάλει κανείς - αξίζει να σημειώσει ότι εδώ η γεύση ακόμα και των γνωστών λαχανικών είναι πολύ διαφορετική, ειδικά τα καρότα δεν έχουν καμία σχέση με τα καρότα της νότιας ή της κεντρικής Ευρώπη. Η σουπά θα μπορούσε να είναι το πρώτο πιάτο ενός πιο πλήρους γεύματος ή και ένα ελαφρύ βραδινό. Εγώ το συνόδεψα με λίγο κνέκεμπρεεντ (knäckebröd - είναι κάτι σαν γιγαντιαίο κράκερ που το τιμώ δεόντως όποτε έρχομαι Σουηδία) και ένα τοπικό τυρί που λέγεται πρεστ (präst) - πολύ νόστιμο αν και κάπως γλυκό (όπως τα περισσότερα Σουηδικά τυριά).