Πολυοργασμικά γεμιστά 道

Παραφράζοντας τον ποιητή θα έλεγα ότι υπάρχουν ἀπειράκις ὡραιότερα γεμιστά ἀπ' αὐτές τις ἀγαλματώδεις παρουσίες που έχουμε συνηθίσει να τρώμε στην Ελλάδα επί χρόνια, αλλά και που ελάχιστοι τολμού να απο/ανά-δομήσουν. Η εκδοχή που προτείνω εδώ είναι ριζοσπαστική σε πολλές λεπτομέριες και θα μπορούσε να είναι η αρχή ενός μεγάλου προσωπικού δρόμου για όποιον έχει ορεξη να αμφισβητήσει την αυθεντία της εκάστοτε μάνας/γιαγιάς και του εκάστοτε ταβερνιάρη/κάπελα/εστιάτορα και να ταξιδέψει τον ουρανίσκο του εκεί που η κάθε μπουκιά σηματοδοτεί και έναν καινούργιο οργασμό..

Πάμε: μικρό κατσαρολάκι, μέτρια φωτιά, ελάχιστο λάδι και σωτάρουμε ψιλοκομμένο κρεμυδάκι, σκόρδο (φρέσκα κατά προτίμηση) και το πιπέρι σπασμένο σε χοντρό κομμάτια, για ΠΟΛΥ ΛΙΓΗ ώρα. Προσθέτουμε το ρύζι, τα ψιλοκομμένα μανιτάρια και λίγο αργότερα και τα τοματίνια, πασπαλίζουμε με αλάτι και σωτάρουμε ακόμα λίγο ανακατεύοντας διαρκώς για να μην κολήσει το ρύζι. Σιγά σιγά προσθέτουμε λίγο ζεστό νερό, όπως θα κάναμε και σε ένα ριζότο και συνεχίσουμε να ψήνουμε για κανά 10-15λεπτό, μέχρι το ρύζι να ψηθεί λίγο (όχι τελείως όμως) και να δέσουν όλα τα συστατικά μεταξύ τους (όποτε χρειαστεί προσθέτουμε ζεστό νερό - είπαμε σαν ριζότο). Λίγο πριν βγάλουμε το ρύζι από την φωτιά προσθέτουμε τις σταφίδες, χυμό από ένα λεμόνι, και τα μυρωδικά χοντροκομμένα (μην τα λυπηθείτε, βάλτε αρκετή ποσότητα) προσθέτουμε επίσης λίγο λάδι ακόμα (εγώ έβαλα καλό αγουρέλαιο σε αυτά που βλέπεται και είναι αδιανόητο το πόσο απογειώνει την γεύση) και αφήνουμε κανά-δυο λεπτά ακόμα. Φροντίστε όμως να μην είναι πολύ υγρό το μείγμα.

Στο μεταξύ έχουμε ετοιμάσει τις πιπεριές: κόβουμε το πάνω μέρος από τις πιπεριές, τις καθαρίζουμε από τα σπόρια και τις βάζουμε μέσα σε μια μεγάλη κατσαρόλα αφού προηγούμενως ρίξουμε λίγο λάδι στον πάτο. Γεμίζουμε τις πιπεριές με την γέμιση, τις καπακώνουμε και τις αφήνουμε κανά 40λεπτο σε μέτρια φωτιά με μισοσκεπασμένη κατσαρόλα, αφού πρώτα προσθέσουμε λίγο νερό (να φτάσει περίπου μέχρι το μισό ή το ένα τρίτο του ύψους των πιπεριών). Το νερό είναι απαραίτητο αφενώς για να μην καούν οι πιπεριές, και αφετέρου γιατί θα προκύψει μια πολύ ωραία πηχτή σάλτσα μόλις μαλακώσουν οι πιπεριές και βγάλουν τα υγρά τους. Άρα πρέπει να προσέξετε να υπάρχει πάντα νερό στον πάτο, αν το δείτε να τελειώνει συμπληρώστε κι άλλο (πάντα ζεστό, δεν βάζουμε ποτέ κρύο νερό μέσα σε ζεστό φαί).

Δοκιμάστε με πιπεριές διαφορετικών χρωμάτων γιατί η κάθεμία θα αποκτήσει τελείως διαφορετική γεύση στο τέλος - εξού και η πολυοργασμικότητα. Δοκιμάστε επίσης δικές σας εκδοχές, αυτό δεν είναι απλά συνταγή για να αντιγράψετε, είναι 道  για να πορευτείτε μόνοι σας.

Υλικά:
μεγάλες πιπεριές διαφόρων χρωμάτων
ρύζι καρολίνα
1 λεμόνι
μανιτάρια (πλευρώτους ή πορτομπέλο πχ)
σταφίδες μαύρες
τοματίνια
ελλαιόλαδο
αλάτι χοντρό
μαύρο πιπέρι βιετνάμ
καυκαλήθρες
μυρώνια
άνιθο
μαιντανό
κρεμύδι
σκόρδο