Το συγκεκριμένο γεύμα το σχεδίασα για Κυριακάτικο γεύμα με φίλους και το εμπνεύστηκα σαν μια αστική, μετά-μοντέρνα, εκδοχή του παραδοσιακού γιουβετσιού. Αν και βέβαια υπάρχουν σαφείς αναφορές και μεγάλη οπτική ομοιότητα με το παραδοσιακό γιουβέτσι, τόσο η γεύση όσο και η υφή του του μετά-juve氣-ου είναι πάρα πολύ διαφορετικές. Η θέα είναι από μπαλκόνι σε στενό κάθετο στην πλατεία εξαρχείων, όπου και καταναλώθηκε το φαγητό με συνοδεία τσικουδιάς.
Το πιο βασικό συστατικό είναι το κρέας, εδώ χρησιμοποίησα μπούτι από πολύ καλής ποιότητας κατσίκι. Σε κατσαρόλα τσιγάρισα αρκετό χοντροσπασμένο (στο γουδί) μαύρο πιπέρι, για να βγάλει το άρωμά του. Στο ίδιο λάδι θωράκισα ένα όλα τα κομμάτια από το κατσίκι, από όλες τις πλευρές. Αφού τα θωράκισα όλα έριξα όλα μαζί στην κατσαρόλα και μετά από λίγο έσβησα με μαρουβά (παλαιωμένο κρασί από την δυτική κρήτη). Μόλις το αλκοολ εξατμίστηκε χαμήλωσα την φωτιά και πρόσθεσα αρκετό βραστό νερό (όχι κρύο) στο οποίο και έβρασα το κρέας για περίπου 2 ώρες, μέχρι να μαλακώσει καλά. Όταν έγινε το κρέας, το έβγαλα από το ζωμό, το περιχυσα με αρκετό μέλι και πασπάλισα με ελάχιστη ρίγανη (η ρίγανη ήταν επίσης εξαιρετικής ποιότητας, μαζεμένη από το βουνό).
Έπειτα ετοίμασα κριθαρώτο ως εξής: Σε τηγάνι με λάδι τσιγάρισα για λίγο κριθαράκι και σιγά σιγά άρχισα να προσθέτω τον ζωμό από το κατσίκι, σαν να επρόκειτο για ριζότο. Μόλις το κριθαράκι έπινε τον ζωμό, πρόσθετα σιγά σιγά κι άλλον. Προσοχή, σε περίπτωση που τελειώσει ο ζωμός, προσθέτουμε μεν νερό, αλλά να είναι ήδη βρασμένο, όχι κρύο. Στο κριθαρώτο πρόσθεσα μόνο λίγο αλάτι και λίγο πριν το τέλος, φρέσκο ψιλοκομμένο σέλινο. Με την ίδια διαδικασία θα μπορούσε κανείς να ετοιμάσει και ριζότο (αν και θα το έβρισκα πιο άνευρο), στάρι, χυλοπίτες, κλπ.
Ο συνδυασμός σέλινο μέλι, είναι εξαιρετικός, και αν το κατσίκι είναι όντως καλής ποιότητας το πιάτο αυτό απογειώνεται. Εγώ το θεωρώ από τα πιο επιτυχημένα μου πιάτα.
Υλικά:
κατσίκι
μαύρο πιπέρι
αλάτι
μέλι
ρίγανη
σέλινο
κριθαράκι
μαρουβάς
