Ευρισκόμενος σε επαγγελματικό ταξίδι στον Σκανδιναβικό Βορά, και προσπαθώντας να συνηθίσω την ιδέα ότι δεν πρόκειται να νυχτώσει καθόλου για τις επόμενες μερικές βδομάδες, επισκέφτηκα την τοπική ψαραγορά στο λιμάνι και με μεγάλη μου χαρά βρήκα φρέσκο άγριο Σολωμό. Η σχέση μου με τον Σολωμό μέχρι στιγμής έχει υπάρξει εξαιρετική, και είχα στο παρελθόν την ευκαιρία να φάω πολύ καλής ποιότητας Σολωμούς, στην Σκωτία κυρίως. Ομολογουμένως, όμως, δεν είχα φάει φρεσκοψαρεμένο άγριο Σολωμό ποτέ.
Τον φιλετάρισα και τον έγδαρα όσο καλύτερα μπορούσα - πρέπει να ομολογήσω ότι από την λαιμαργία και την ανυπομονησία μου ήμουν κάπως βιαστικός και δεν τα κατάφερα και πολύ καλά.. Τον μισό τον έφαγα ωμό, και τον άλλο μισό ελάχιστα ψημένο (ελάχιστα = 30 δευτερόλεπτα από κάθε πλευρά) με βούτυρο στο τηγάνι. Κάποια «τρίματα» που περίσεψαν κατά το φιλετάρισμα τα πέρασα κι αυτά για 5-10 δευτερόλεπτα από το τηγάνι. Τον σέρβιρα με ό,τι είχα εύκαιρο στο ψυγείο: λίγη ρόκα, ξινά κόκκινα βατόμουρα, φέτες λάιμ, σάλτσα σόγιας, γουασάμπι και νερόβραστο Ινδικό ρύζι. Να σημειώσω ότι ήμουν ιδιαιτέρως τυχερός γιατί το γουασάμπι που βρήκα εδώ ήταν πολύς καλή ποιότητας για τα Ευρωπαικά δεδομένα: ήταν από χολσράντις και, σε μικρή βέβαια ποσότητα, αυθεντικό γιαπωνέζικο αγριοράπαν - είχε βέβαια και κάποια πρόσθετα αλλά καμία σχέση με αυτά τα άθλια μείγματα μουστάρδας που πουλάνε στην Ευρώπη αντί γουασάμπι.
Ο σολωμός ήταν εξαιρετικός! Δεν ήταν καθόλου λιπαρός - αυτό μπορούσα να το διακρίνω και στην σάρκα του που ήταν αισθητά πιο κόκκινη και χωρίς τις χαρακτηριστικές λωριδές λίπους που απαντά κανείς στους Σολωμούς ιχθυοτροφίου. Ο τελείως ωμός ήταν πολύ καλύτερος από τον ελάχιστα ψημένο, επίσης. Η συμβουλή μου λοιπόν είναι ότι αν ποτέ έχετε την τύχη να βρείτε άγριο Σολωμό, πάρτε τον χωρίς δεύτερη σκέψη, γδάρτε τον, και φάτε τον ωμό με λίγη σάλτσα σόγιας και γουασάμπι!
Υλικά:
Άγριος Σολωμός
φέτες λάιμ
γουασάμπι
σάλτσα σόγιας
κόκκινα ξινά βατόμουρα
ρόκα
Ινδικό καφέ ρύζι
No comments:
Post a Comment